Van oude mensen en hun tuinen die verwilderd zijn De groei valt niet in toom te houden met stramme lichamen vol pijn Zoals hun broze hoofd vol met herinneringen zo is de tuin vol groene groei waar vogels voluit zingen Soms is er een schuifelen door dat groen op zoek naar nog een plekje zon of overblijfselen van toen De zomer brengt men in halfduister door achter een muur die leeft Het is het vallen van het blad dat eindelijk het licht teruggeeft Het lage licht dat een bezonken luister heeft