Je klopt op ieder transformatorhuis Niemand thuis! En maar roepen in riolen en maar luisteren naar die andere stemmen op de lijn Het geknipper van die straatlantaarn zou dát misschien een teken zijn ’s Nachts tast je naast je in het lege bed voor dag en dauw ontvlucht je het En in de straten trek je sporen van verdriet Ze zien het niet ze zien het niet er is niemand die het ziet